Pedagog szkolny

tel. kontaktowy 67 214-84-72 w. 28

Drodzy uczniowie !

Jeśli macie problem:

  • z nauką
  • z adaptacją w szkole
  • w kontaktach z rodzicami
  • w kontaktach z rówieśnikami, nauczycielami
  • jesteście w trudnej sytuacji materialnej
  • chcecie komuś pomóc, ale nie wiecie jak
  • macie problemy ze zdrowiem
  • potrzebujecie rozmowy o trudnej sytuacji, w której się znaleźliście…
  • macie ciekawe pomysły, którymi chcielibyście się podzielić…

……przyjdźcie do Pedagoga Szkolnego!

Przyjdźcie również z każdą sprawą, z którą sami nie potraficie sobie poradzić. Nie mam czarodziejskiej różdżki, która sprawi, że wszystkie problemy znikną. Nie twierdzę, że rozwiążę wszystkie Wasze problemy, ale:

  • mogę Wam pomóc przemyśleć różne sprawy
  • możemy wspólnie opracować strategię naprawy sytuacji
  • możemy wspólnie opracować taki sposób działania, który będzie dla Was zadowalający.

 

Prośba dziecka – Janusz Korczak

  1. Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego, czego się domagam. To tylko próba sił z mojej strony.
  2. Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję – poczucia bezpieczeństwa.
  3. Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jest to jeszcze w ogóle możliwe.
  4. Nie rób ze mnie większego dziecka, niż jestem. To sprawia, że przyjmuje postawę głupio dorosłą.
  5. Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy.
  6. Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.
  7. Nie wmawiaj mi, że błędy, które popełniam, są grzechem. To zagraża mojemu poczuciu wartości.
  8. Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że cię nienawidzę. To nie ty jesteś moim wrogiem, lecz twoja miażdżąca przewaga!
  9. Nie zwracaj zbytniej uwagi na moje drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuję je, by przyciągnąć twoją uwagę.
  10. Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed tobą bronić i robię się głuchy.
  11. Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie tłamszony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi.
  12. Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli. To dlatego nie zawsze się rozumiemy.
  13. Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.
  14. Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i wtedy tracę całą moją wiarę w ciebie.
  15. Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić cię o wyjaśnienia, poszukam ich gdzie indziej.
  16. Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są.
  17. Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia. Nie wyobrażaj sobie, iż przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o jakiej nawet ci się nie śniło.
  18. Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy.
  19. Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem, jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz, żeby nam się to udało.
  20. Nie bój się miłości. Nigdy.

 

 

JAK POMÓC DZIECKU W NAWIĄZANIU POPRAWNYCH  RELACJI

Z RÓWIEŚNIKAMI?

 

“Dziecko chce być dobre. Jeśli nie umie – naucz,

 jeśli nie wie – wytłumacz, jeśli nie może – pomóż.”

J.Korczak

 

Zastanawiacie się Państwo jak poprawić relacje dziecka z rówieśnikami albo pomóc odnaleźć się w grupie?  Każdy rodzic pragnie, aby jego pociecha od najmłodszych lat uczyła się funkcjonowania w społeczeństwie, była w nim akceptowana i lubiana. A co, kiedy tak nie jest?

By skutecznie pomóc dziecku w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami i obawami przed innymi dziećmi, warto poznać ich źródło. Zazwyczaj trudności w relacjach w grupie rówieśniczej wynikają z:

  • niskiego poczucia własnej wartości lub, wręcz przeciwnie, zbyt wysokiego mniemania o sobie,
  • nieśmiałości,
  • obaw przed odrzuceniem,
  • wcześniejszych złych doświadczeń przedszkolnych i szkolnych,
  • trudności w odnalezieniu się w środowisku poza domem,
  • braku kontaktu z innymi dziećmi przez długi czas (na przykład przebywanie w domu    z rodzicem bez uczęszczania do przedszkola, długotrwała absencja szkolna spowodowana chorobą itp.).

Dziecko odrzucone w klasie czy w przedszkolu może mieć w przyszłości różnorodne problemy w relacjach z ludźmi. Brak kontaktu w grupie rówieśniczej może skutkować agresją, poczuciem osamotnienia, wycofaniem się z życia społecznego oraz niechęcią do uczestnictwa w dodatkowych zajęciach czy unikaniem szkoły. Często pojawiają się także problemy emocjonalne – brak radzenia sobie z emocjami, stresem i odreagowywanie agresją czy nerwowością.

Dlatego tak ważne jest, aby rodzic, często z pomocą wychowawcy, pedagoga oraz psychologa, pomógł młodemu człowiekowi w wypracowaniu:

  • poczucia własnej wartości,
  • asertywności,
  • odwagi, wyzbycia się strachu przed odrzuceniem, brakiem akceptacji, wyśmianiem,
  • prawidłowych postaw.

Najczęstsze problemy dzieci z  rówieśnikami dotyczą zawierania przyjaźni, podtrzymywania jej, rozwiązywania konfliktów oraz – niestety – radzenia sobie w sytuacji doświadczania przemocy (fizycznej lub psychicznej).

Warto pamiętać, że relacje w domu i w rodzinie mają duży wpływ na to, jak dziecko będzie nawiązywać i utrzymywać przyjaźnie w przedszkolu, w szkole, a nawet w późniejszym życiu. Dlatego też od samego początku warto:

  • uczyć dzieci szacunku do innych, ale i do samego siebie,
  • dbać o to, by dziecko czuło się kochane, akceptowane, doceniane,
  • inicjować gry i zabawy wymagające współpracy – dziecko poznaje zasady panujące w grupie, uczy się dzielić, a także przegrywać,
  • ustalić reguły zachowania i postępowania, a także konsekwentnie je egzekwować – dzięki temu dziecku będzie łatwiej przestrzegać zasad panujących w przedszkolu czy w szkole,
  • dużo rozmawiać z dzieckiem i rozbudzać jego zdolności poznawcze,
  • uczyć dziecko konstruktywnego wyrażania uczuć i akceptowalnego okazywania emocji uznawanych społecznie za negatywne (na przykład złości i niezadowolenia),
  • dawać okazję do poznawania nowych osób, ale nie zmuszać na siłę do kontaktu,
  • okazywać zrozumienie co do uczuć i emocji dziecka.

Zainteresowanie dzieckiem, jego sprawami i problemami pozwala zadbać o to, by ograniczyć kłopoty w relacjach z rówieśnikami na różnych etapach edukacji. Warto jednak pamiętać, że  nie jesteśmy w stanie chować dziecka pod parasolem i uniknąć wszelkich problemów czy konfliktów.

            Niestety rodzice, często w dobrej wierze, chcą dziecku pomóc, a w praktyce popełniają błędy. Jakich słów i zachowań unikać? Jakie błędy popełniają rodzice? Między innymi:

  • zawstydzają dzieci (“ale z Ciebie gapa, znowu się pobrudziłaś / pobrudziłeś”)
  • obarczają dziecko winą za to, że są wyśmiewane czy prześladowane (“musiałeś się narazić kolegom”),
  • niewłaściwie motywują dziecko, które może wywoływać agresję wobec rówieśników (“musisz im pokazać, na co Cię stać”),
  • dają nietrafne rady (sugerują lekceważenie zaczepek, przepraszanie “dla świętego spokoju”),
  • pozostawiają dziecko samemu sobie lub, wręcz przeciwnie, są nadmiernie opiekuńczy i wyręczają dziecko we wszystkim i chroniąc je nadmiernie.

            Problemy dziecka w kontaktach z rówieśnikami nie zawsze wynikają z odtrącenia przez grupę, czasem zachowania samego dziecka sprawiają, że jest odtrącane lub samo się alienuje i nie potrafi nawiązać bliskich relacji z rówieśnikami. Dlatego warto wzmacniać w dziecku cechy, które ułatwią mu start?  Przede wszystkim istotne jest nauczenie dziecka szacunku do innych. Dzieci akceptowane:

  • okazują zainteresowanie innym,
  • słuchają z uwagą i potrafią adekwatnie do sytuacji reagować,
  • nie narzucają się, potrafią się wycofać i nie próbują usilnie zyskać akceptacji wszystkich,
  • traktują inne dzieci z sympatią i szacunkiem,
  • są lojalne, szczerze i chętne do pomocy,
  • często się uśmiechają (uśmiech to świetne rozwiązanie zarówno w kontaktach dzieci, jak i dorosłych),
  • doceniają siebie,
  • potrafią się dzielić,
  • nie wywyższają się.

Niektóre dzieci z  łatwością zyskują sympatię rówieśników, innym przychodzi to z większym trudem. Jednak nawet te najbardziej lubiane mogą czasem natrafić na problem, którego nie będą potrafiły samodzielnie rozwiązać. Dobrze więc, aby rodzice wiedzieli, jak mogą wspierać swoje dzieci i uczyć je pokonywać trudności w relacjach z rówieśnikami.

 

PIĘĆ KROKÓW, KTÓRE KAŻDY RODZIC  POWINIEN  PODJĄĆ, ABY  POMÓC SWOJEMU DZIECKU W TRUDNYCH  DLA NIEGO RELACJACH RÓWIEŚNICZYCH

Krok 1:

Porozmawiać z wychowawcą
Najlepiej zacząć od rozmowy z wychowawcą oraz innymi osobami, z którymi dziecko spotyka się na co dzień, by dowiedzieć się jak sprawa wygląda z ich perspektywy. Warto podzielić się swoimi spostrzeżeniami, porównać stanowiska, przedyskutować wszelkie wątpliwości. Współpraca rodzica ze szkołą powinna prowadzić do rozwiązania sytuacji i wypracowania strategii, która zaradzi sytuacji, poprzez eliminację niepożądanych zachowań zarówno                   u dziecka jak i u grupy.

Krok 2:

 Porozmawiać z dzieckiem i wysłuchać go.
Uważne i pełne empatii rozmowy z dzieckiem to klucz do sukcesu. Warto wsłuchiwać się w to co mówi dziecko. Dowiedzieć się, po której ze stron leży problem. W rozmowach z dzieckiem najlepiej odwoływać się do własnych doświadczeń, analizować swoje i cudze zachowania, ich skutki i emocje z tym związane.  Podpowiadać właściwe rozwiązania. Na barkach rodzica spoczywa także wyjaśnienie dziecku, co utrudnia mu jego relacje z rówieśnikami. Nie zapomnijcie też o wzmacnianiu tych zachowań dziecka, które pomagają mu budować prawidłowe kontakty z pozostałymi członkami grupy:

„Pomogłeś koledze w zadaniu. Świetnie. Jesteś bardzo uprzejmy.”

„Pomyślałaś o chorej koleżance i podałaś jej lekcje. Dobrze mieć taką przyjaciółkę jak Ty.”

W przypadku gdy sprawa trafiła już do wychowawcy, koniecznie spotkajcie się razem                           z dzieckiem, by tym razem wszyscy usłyszeli jego wersję zdarzeń. Dziecko musi wiedzieć, że spotykacie się po to, żeby mu pomóc. Musi mieć możliwość podzielenia się swoimi spostrzeżeniami i odczuciami. Należy wówczas zwrócić szczególną uwagę na to, by nie oceniać samego dziecka, a jedynie jego zachowania. To bardzo ważne dla jego poczucia bezpieczeństwa i własnej wartości.

Krok 3:

Ustalenie reguł i konsekwentne przestrzeganie ich.
Rolą dorosłych jest ustalenie i konsekwentne dbanie o przestrzeganie reguł i pewnych zachowań. Dziecko musi wiedzieć co jest akceptowane, a co nie. Żadne niepożądane zachowania nie powinny przejść naszej uwadze. Konsekwencja i jeszcze raz konsekwencja. Przestrzeganie zasad musi dotyczyć wszystkich miejsc, w których dziecko ma styczność                       z rówieśnikami: szkoła, dom, podwórko.

Krok 4:

Odrzucenie przez grupę
Problem braku akceptacji przez grupę jest dosyć złożony.  Nie zawsze wiąże się z zachowaniem odrzucanego dziecka. Bywa też wynikiem nieprawidłowego funkcjonowania tejże grupy.                   W takiej sytuacji konieczna jest interwencja specjalisty. Zwykle jest to psycholog lub pedagog szkolny, który pracując z grupą, proponując odpowiednie zabawy integrujące ją, pozwoli zaistnieć w niej każdemu dziecku, uspokoi nastroje i wyeliminują lub chociaż ograniczy nieprawidłowe zachowania. Praca indywidualna z dzieckiem, którego problem dotyczy, np.                  z psychologiem lub pedagogiem (w szkole lub poradni), jest również wskazana, by nauczyło się zaistnieć w grupie.

W razie potrzeby psycholog/pedagog szkolny może zlecić psychoterapię w nurcie poznawczo-behawioralnym, która pozwoli dziecku, zwłaszcza nastolatkowi:

  • wypracować nowe metody reagowania na napotykane sytuacje i problemy,
  • nauczyć się radzić sobie ze stresem i emocjami,
  • poznać źródła problemów w kontaktach z rówieśnikami.

Psychoterapia może być konieczna zwłaszcza w przypadku nastolatków, którzy borykają się z trudnościami w relacjach z rówieśnikami od wielu lat i na każdym etapie edukacji. Często wynikają one z nieprawidłowych mechanizmów zachowania i nieśmiałości oraz brakiem wiary we własne siły. W przypadku młodszych dzieci konsultacja dotyczy nie tylko dzieci, ale i ich rodziców, którzy z pomocą psychologa  nauczą się kształtować u dziecka pozytywne wzorce zachowań i wzmacniać poczucie własnej wartości.

Krok 5:

Rola rodzica
Zaangażowanie rodzica w kontakt ze szkołą nie kończy jego roli w tej sprawie. Warto też otworzyć się na znajomości z rodzicami koleżanek i kolegów waszych dzieci. Dobre relacje między dorosłymi mają ogromny wpływ na stosunki między ich dziećmi.

Jako rodzice możecie Państwo też zaproponować zorganizowanie spotkania z kolegami ze szkoły. Zapytać dziecko, kogo lubi albo z kim chciałoby się zaprzyjaźnić. Wymyślić zabawy, rozrywki i zorganizować wspólny czas. na „swoim terenie” Wasze dziecko będzie się czuło pewnie, a Wy zyskacie pole do obserwacji. Łatwiej będzie zrozumieć, dlaczego dziecko nie nawiązuje kontaktu z rówieśnikami i pomóc mu w rozwiązaniu problemów. Podstawą wszelkich działań pozostaje rozmowa z dzieckiem, budowanie jego pewności siebie, nauka konstruktywnego krytykowania, asertywności, szacunku do siebie i do innych. Ważne jest umiejętne stawianie granic i stwarzanie dziecku sposobności do obcowania z innymi, np.                      w szkole, podczas dodatkowych zajęć czy swobodnych zabaw w parku.

 

DROGI RODZICU, PAMIĘTAJ!

  • PROBLEMY W RELACJACH Z RÓWIEŚNIKAMI TO DLA DZIECKA BARDZO WAŻNA RZECZ!
  • NIGDY ICH NIE WYŚMIEWAJ!
  • NIE BAGATELIZUJ!
  • OKAZUJ DZIECKU MNÓSTWO MIŁOŚCI, CIERPLIWOŚCI, ZAINTERESOWANIA !
  • NIECH POCZUJE, ŻE MA W TOBIE WSPARCIE, AKCEPTACJE I  ZROZUMIENIE!

Opracowały:    

 pedagog      mgr B. Grzybowska-Nowak

 pedagog      mgr Paulina Zielińska

 

 

Źródło:

1.https://niebolandia.pl/5-krokow-tego-by-pomoc-dziecku-zdobyc-akceptacje-rowiesnikow/

2.https://www.psychologpodpowiada.pl/brak-kontaktu-z-rowiesnikami-jak-pomoc-dziecku/

3.https://www.poradniamielec.pl/jak-rodzice-powinni-wspierac-dzieci-w-rozwiazywaniu-trudnosci-w-relacjach-z-rowiesnikami/

4.https://www.spokojwglowie.pl/brak-kontaktu-z-rowiesnikami-u-dziecka/