Godziny pracy pedagoga
Aleja Niepodległości 18
tel. (67) 212 33 78 wew. 36
mgr Beata Grzybowska – Nowak
Poniedziałek 10:00 – 12:45 , 13:30-14:40
Wtorek 8:30 – 12:45 , 14:30-15:00
Środa 8:40 – 12:45
Czwartek 8:45 – 14:30
Piątek 9:45 – 12:45
KONSULTACJE DLA RODZICÓW I UCZNIÓW
WTOREK GODZINA 15:00 – 16:00
GABINET PEDAGOGA
Godziny nauczyciela współorganizującego
Poniedziałek 12:45-13:30 – eduk. wczes., 14:40-15:25 – j.angielski (6,8 lek.)
Wtorek 12:45-13:30 , 13:45-14:30 – eduk. wczes. (6,7 lek.)
Środa 12:45-13:30, 13:45-14:30 – eduk. wczes. (6,7 lek.)
Czwartek 8:00-8:45 – eduk. wczes. (1 lek.)
Piątek 8:00-8:45 – eduk. wczes. , 8:55-9:40 – j. angielski (1,2 lek.)
Godziny pracy pedagoga
ul. Kujawska 18
Telefon kontaktowy:
214-84-56 wew. 28
DZIEŃ TYGODNIA |
gabinet nr 19 |
PONIEDZIAŁEK |
10:30 –15:30 |
WTOREK |
8:00 –14:30 |
ŚRODA |
8:00 –11:30 |
CZWARTEK |
9:30 –12:30 |
PIĄTEK |
8:30 –12:30 |
Konsultacje dla uczniów i rodziców:
środa 15:30-16:30
Drodzy uczniowie !
Jeśli macie problem:
- z nauką
- z adaptacją w szkole
- w kontaktach z rodzicami
- w kontaktach z rówieśnikami, nauczycielami
- jesteście w trudnej sytuacji materialnej
- chcecie komuś pomóc, ale nie wiecie jak
- macie problemy ze zdrowiem
- potrzebujecie rozmowy o trudnej sytuacji, w której się znaleźliście…
- macie ciekawe pomysły, którymi chcielibyście się podzielić…
……przyjdźcie do Pedagoga Szkolnego!
Przyjdźcie również z każdą sprawą, z którą sami nie potraficie sobie poradzić. Nie mam czarodziejskiej różdżki, która sprawi, że wszystkie problemy znikną. Nie twierdzę, że rozwiążę wszystkie Wasze problemy, ale:
- mogę Wam pomóc przemyśleć różne sprawy
- możemy wspólnie opracować strategię naprawy sytuacji
- możemy wspólnie opracować taki sposób działania, który będzie dla Was zadowalający.
Prośba dziecka – Janusz Korczak
- Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego, czego się domagam. To tylko próba sił z mojej strony.
- Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję – poczucia bezpieczeństwa.
- Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jest to jeszcze w ogóle możliwe.
- Nie rób ze mnie większego dziecka, niż jestem. To sprawia, że przyjmuje postawę głupio dorosłą.
- Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy.
- Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.
- Nie wmawiaj mi, że błędy, które popełniam, są grzechem. To zagraża mojemu poczuciu wartości.
- Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że cię nienawidzę. To nie ty jesteś moim wrogiem, lecz twoja miażdżąca przewaga!
- Nie zwracaj zbytniej uwagi na moje drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuję je, by przyciągnąć twoją uwagę.
- Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed tobą bronić i robię się głuchy.
- Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie tłamszony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi.
- Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli. To dlatego nie zawsze się rozumiemy.
- Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.
- Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i wtedy tracę całą moją wiarę w ciebie.
- Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić cię o wyjaśnienia, poszukam ich gdzie indziej.
- Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są.
- Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia. Nie wyobrażaj sobie, iż przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o jakiej nawet ci się nie śniło.
- Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy.
- Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem, jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz, żeby nam się to udało.
- Nie bój się miłości. Nigdy.
JAK POMÓC DZIECKU W NAWIĄZANIU POPRAWNYCH RELACJI
Z RÓWIEŚNIKAMI?
“Dziecko chce być dobre. Jeśli nie umie – naucz,
jeśli nie wie – wytłumacz, jeśli nie może – pomóż.”
J.Korczak
Zastanawiacie się Państwo jak poprawić relacje dziecka z rówieśnikami albo pomóc odnaleźć się w grupie? Każdy rodzic pragnie, aby jego pociecha od najmłodszych lat uczyła się funkcjonowania w społeczeństwie, była w nim akceptowana i lubiana. A co, kiedy tak nie jest?
By skutecznie pomóc dziecku w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami i obawami przed innymi dziećmi, warto poznać ich źródło. Zazwyczaj trudności w relacjach w grupie rówieśniczej wynikają z:
- niskiego poczucia własnej wartości lub, wręcz przeciwnie, zbyt wysokiego mniemania o sobie,
- nieśmiałości,
- obaw przed odrzuceniem,
- wcześniejszych złych doświadczeń przedszkolnych i szkolnych,
- trudności w odnalezieniu się w środowisku poza domem,
- braku kontaktu z innymi dziećmi przez długi czas (na przykład przebywanie w domu z rodzicem bez uczęszczania do przedszkola, długotrwała absencja szkolna spowodowana chorobą itp.).
Dziecko odrzucone w klasie czy w przedszkolu może mieć w przyszłości różnorodne problemy w relacjach z ludźmi. Brak kontaktu w grupie rówieśniczej może skutkować agresją, poczuciem osamotnienia, wycofaniem się z życia społecznego oraz niechęcią do uczestnictwa w dodatkowych zajęciach czy unikaniem szkoły. Często pojawiają się także problemy emocjonalne – brak radzenia sobie z emocjami, stresem i odreagowywanie agresją czy nerwowością.
Dlatego tak ważne jest, aby rodzic, często z pomocą wychowawcy, pedagoga oraz psychologa, pomógł młodemu człowiekowi w wypracowaniu:
- poczucia własnej wartości,
- asertywności,
- odwagi, wyzbycia się strachu przed odrzuceniem, brakiem akceptacji, wyśmianiem,
- prawidłowych postaw.
Najczęstsze problemy dzieci z rówieśnikami dotyczą zawierania przyjaźni, podtrzymywania jej, rozwiązywania konfliktów oraz – niestety – radzenia sobie w sytuacji doświadczania przemocy (fizycznej lub psychicznej).
Warto pamiętać, że relacje w domu i w rodzinie mają duży wpływ na to, jak dziecko będzie nawiązywać i utrzymywać przyjaźnie w przedszkolu, w szkole, a nawet w późniejszym życiu. Dlatego też od samego początku warto:
- uczyć dzieci szacunku do innych, ale i do samego siebie,
- dbać o to, by dziecko czuło się kochane, akceptowane, doceniane,
- inicjować gry i zabawy wymagające współpracy – dziecko poznaje zasady panujące w grupie, uczy się dzielić, a także przegrywać,
- ustalić reguły zachowania i postępowania, a także konsekwentnie je egzekwować – dzięki temu dziecku będzie łatwiej przestrzegać zasad panujących w przedszkolu czy w szkole,
- dużo rozmawiać z dzieckiem i rozbudzać jego zdolności poznawcze,
- uczyć dziecko konstruktywnego wyrażania uczuć i akceptowalnego okazywania emocji uznawanych społecznie za negatywne (na przykład złości i niezadowolenia),
- dawać okazję do poznawania nowych osób, ale nie zmuszać na siłę do kontaktu,
- okazywać zrozumienie co do uczuć i emocji dziecka.
Zainteresowanie dzieckiem, jego sprawami i problemami pozwala zadbać o to, by ograniczyć kłopoty w relacjach z rówieśnikami na różnych etapach edukacji. Warto jednak pamiętać, że nie jesteśmy w stanie chować dziecka pod parasolem i uniknąć wszelkich problemów czy konfliktów.
Niestety rodzice, często w dobrej wierze, chcą dziecku pomóc, a w praktyce popełniają błędy. Jakich słów i zachowań unikać? Jakie błędy popełniają rodzice? Między innymi:
- zawstydzają dzieci (“ale z Ciebie gapa, znowu się pobrudziłaś / pobrudziłeś”)
- obarczają dziecko winą za to, że są wyśmiewane czy prześladowane (“musiałeś się narazić kolegom”),
- niewłaściwie motywują dziecko, które może wywoływać agresję wobec rówieśników (“musisz im pokazać, na co Cię stać”),
- dają nietrafne rady (sugerują lekceważenie zaczepek, przepraszanie “dla świętego spokoju”),
- pozostawiają dziecko samemu sobie lub, wręcz przeciwnie, są nadmiernie opiekuńczy i wyręczają dziecko we wszystkim i chroniąc je nadmiernie.
Problemy dziecka w kontaktach z rówieśnikami nie zawsze wynikają z odtrącenia przez grupę, czasem zachowania samego dziecka sprawiają, że jest odtrącane lub samo się alienuje i nie potrafi nawiązać bliskich relacji z rówieśnikami. Dlatego warto wzmacniać w dziecku cechy, które ułatwią mu start? Przede wszystkim istotne jest nauczenie dziecka szacunku do innych. Dzieci akceptowane:
- okazują zainteresowanie innym,
- słuchają z uwagą i potrafią adekwatnie do sytuacji reagować,
- nie narzucają się, potrafią się wycofać i nie próbują usilnie zyskać akceptacji wszystkich,
- traktują inne dzieci z sympatią i szacunkiem,
- są lojalne, szczerze i chętne do pomocy,
- często się uśmiechają (uśmiech to świetne rozwiązanie zarówno w kontaktach dzieci, jak i dorosłych),
- doceniają siebie,
- potrafią się dzielić,
- nie wywyższają się.
Niektóre dzieci z łatwością zyskują sympatię rówieśników, innym przychodzi to z większym trudem. Jednak nawet te najbardziej lubiane mogą czasem natrafić na problem, którego nie będą potrafiły samodzielnie rozwiązać. Dobrze więc, aby rodzice wiedzieli, jak mogą wspierać swoje dzieci i uczyć je pokonywać trudności w relacjach z rówieśnikami.
PIĘĆ KROKÓW, KTÓRE KAŻDY RODZIC POWINIEN PODJĄĆ, ABY POMÓC SWOJEMU DZIECKU W TRUDNYCH DLA NIEGO RELACJACH RÓWIEŚNICZYCH
Krok 1:
Porozmawiać z wychowawcą
Najlepiej zacząć od rozmowy z wychowawcą oraz innymi osobami, z którymi dziecko spotyka się na co dzień, by dowiedzieć się jak sprawa wygląda z ich perspektywy. Warto podzielić się swoimi spostrzeżeniami, porównać stanowiska, przedyskutować wszelkie wątpliwości. Współpraca rodzica ze szkołą powinna prowadzić do rozwiązania sytuacji i wypracowania strategii, która zaradzi sytuacji, poprzez eliminację niepożądanych zachowań zarówno u dziecka jak i u grupy.
Krok 2:
Porozmawiać z dzieckiem i wysłuchać go.
Uważne i pełne empatii rozmowy z dzieckiem to klucz do sukcesu. Warto wsłuchiwać się w to co mówi dziecko. Dowiedzieć się, po której ze stron leży problem. W rozmowach z dzieckiem najlepiej odwoływać się do własnych doświadczeń, analizować swoje i cudze zachowania, ich skutki i emocje z tym związane. Podpowiadać właściwe rozwiązania. Na barkach rodzica spoczywa także wyjaśnienie dziecku, co utrudnia mu jego relacje z rówieśnikami. Nie zapomnijcie też o wzmacnianiu tych zachowań dziecka, które pomagają mu budować prawidłowe kontakty z pozostałymi członkami grupy:
„Pomogłeś koledze w zadaniu. Świetnie. Jesteś bardzo uprzejmy.”
„Pomyślałaś o chorej koleżance i podałaś jej lekcje. Dobrze mieć taką przyjaciółkę jak Ty.”
W przypadku gdy sprawa trafiła już do wychowawcy, koniecznie spotkajcie się razem z dzieckiem, by tym razem wszyscy usłyszeli jego wersję zdarzeń. Dziecko musi wiedzieć, że spotykacie się po to, żeby mu pomóc. Musi mieć możliwość podzielenia się swoimi spostrzeżeniami i odczuciami. Należy wówczas zwrócić szczególną uwagę na to, by nie oceniać samego dziecka, a jedynie jego zachowania. To bardzo ważne dla jego poczucia bezpieczeństwa i własnej wartości.
Krok 3:
Ustalenie reguł i konsekwentne przestrzeganie ich.
Rolą dorosłych jest ustalenie i konsekwentne dbanie o przestrzeganie reguł i pewnych zachowań. Dziecko musi wiedzieć co jest akceptowane, a co nie. Żadne niepożądane zachowania nie powinny przejść naszej uwadze. Konsekwencja i jeszcze raz konsekwencja. Przestrzeganie zasad musi dotyczyć wszystkich miejsc, w których dziecko ma styczność z rówieśnikami: szkoła, dom, podwórko.
Krok 4:
Odrzucenie przez grupę
Problem braku akceptacji przez grupę jest dosyć złożony. Nie zawsze wiąże się z zachowaniem odrzucanego dziecka. Bywa też wynikiem nieprawidłowego funkcjonowania tejże grupy. W takiej sytuacji konieczna jest interwencja specjalisty. Zwykle jest to psycholog lub pedagog szkolny, który pracując z grupą, proponując odpowiednie zabawy integrujące ją, pozwoli zaistnieć w niej każdemu dziecku, uspokoi nastroje i wyeliminują lub chociaż ograniczy nieprawidłowe zachowania. Praca indywidualna z dzieckiem, którego problem dotyczy, np. z psychologiem lub pedagogiem (w szkole lub poradni), jest również wskazana, by nauczyło się zaistnieć w grupie.
W razie potrzeby psycholog/pedagog szkolny może zlecić psychoterapię w nurcie poznawczo-behawioralnym, która pozwoli dziecku, zwłaszcza nastolatkowi:
- wypracować nowe metody reagowania na napotykane sytuacje i problemy,
- nauczyć się radzić sobie ze stresem i emocjami,
- poznać źródła problemów w kontaktach z rówieśnikami.
Psychoterapia może być konieczna zwłaszcza w przypadku nastolatków, którzy borykają się z trudnościami w relacjach z rówieśnikami od wielu lat i na każdym etapie edukacji. Często wynikają one z nieprawidłowych mechanizmów zachowania i nieśmiałości oraz brakiem wiary we własne siły. W przypadku młodszych dzieci konsultacja dotyczy nie tylko dzieci, ale i ich rodziców, którzy z pomocą psychologa nauczą się kształtować u dziecka pozytywne wzorce zachowań i wzmacniać poczucie własnej wartości.
Krok 5:
Rola rodzica
Zaangażowanie rodzica w kontakt ze szkołą nie kończy jego roli w tej sprawie. Warto też otworzyć się na znajomości z rodzicami koleżanek i kolegów waszych dzieci. Dobre relacje między dorosłymi mają ogromny wpływ na stosunki między ich dziećmi.
Jako rodzice możecie Państwo też zaproponować zorganizowanie spotkania z kolegami ze szkoły. Zapytać dziecko, kogo lubi albo z kim chciałoby się zaprzyjaźnić. Wymyślić zabawy, rozrywki i zorganizować wspólny czas. na „swoim terenie” Wasze dziecko będzie się czuło pewnie, a Wy zyskacie pole do obserwacji. Łatwiej będzie zrozumieć, dlaczego dziecko nie nawiązuje kontaktu z rówieśnikami i pomóc mu w rozwiązaniu problemów. Podstawą wszelkich działań pozostaje rozmowa z dzieckiem, budowanie jego pewności siebie, nauka konstruktywnego krytykowania, asertywności, szacunku do siebie i do innych. Ważne jest umiejętne stawianie granic i stwarzanie dziecku sposobności do obcowania z innymi, np. w szkole, podczas dodatkowych zajęć czy swobodnych zabaw w parku.
DROGI RODZICU, PAMIĘTAJ!
- PROBLEMY W RELACJACH Z RÓWIEŚNIKAMI TO DLA DZIECKA BARDZO WAŻNA RZECZ!
- NIGDY ICH NIE WYŚMIEWAJ!
- NIE BAGATELIZUJ!
- OKAZUJ DZIECKU MNÓSTWO MIŁOŚCI, CIERPLIWOŚCI, ZAINTERESOWANIA !
- NIECH POCZUJE, ŻE MA W TOBIE WSPARCIE, AKCEPTACJE I ZROZUMIENIE!
Opracowały:
pedagog mgr B. Grzybowska-Nowak
pedagog mgr Paulina Zielińska
Źródło:
1.https://niebolandia.pl/5-krokow-tego-by-pomoc-dziecku-zdobyc-akceptacje-rowiesnikow/
2.https://www.psychologpodpowiada.pl/brak-kontaktu-z-rowiesnikami-jak-pomoc-dziecku/
4.https://www.spokojwglowie.pl/brak-kontaktu-z-rowiesnikami-u-dziecka/